Minstens 120 minuten natuur per week bevordert herstel van aandachtsmoeheid bij borstkanker. Er zijn inmiddels tientallen studies waarin de stress- en aandachtsherstellende werking van een natuurlijke omgeving is aangetoond. Eén van de eerdere studies is een interventiestudie van de universiteit van Michigan die is uitgevoerd bij 157 vrouwen met nieuw gediagnosticeerde borstkanker (Cimprich, Ronis, 2003). Een studie die nu, ruim een decennium later, met de toegenomen aandacht voor de maatschappelijke baten van natuur navolging verdient en krijgt.

De interventie bestond uit minimaal 120 minuten per week de natuur in de eigen woonomgeving ervaren. Bij voorkeur werd de tijd verspreid in de week, bijvoorbeeld 4 keer 30 minuten. De vrouwen mochten zelf kiezen hoe ze contact met de natuur hadden, afhankelijk van hun persoonlijke interesse en conditie op dat moment. Het ervaren van de natuur varieerde van zitten bij een raam met uitzicht op natuur, of luisteren naar zingende vogels (de eerste dagen na de operatie) tot activiteiten die om meer fysieke inspanning vroegen, zoals een boswandeling of tuinieren.

Natuur bevordert herstel
Uit eerder onderzoek was al gebleken dat vrouwen die gediagnosticeerd en behandeld worden voor borstkanker het risico lopen op aandachtsmoeiheid. In de interventiestudie bleek dat de interventie groep (n=83) een significant beter herstel van ‘the coginitive capacity to direct attention’ (CDA) had in de periode tussen meetmoment 1 (gemiddeld 17 dagen voor de operatie / 23 dagen na de diagnose) en meetmoment 2 (gemiddeld 19 dagen na de operatie) dan de niet-interventiegroep (n=74). Ook na controle voor leeftijd, opleiding, aandachtscore op meetmoment 1, andere gezondheidsproblemen, symptomen van stress en de omvang van de operatie bleek het verschil significant.

Aandachtsmoeheid heeft effect op het vermogen om je te concentreren of te focussen. Het kan invloed hebben op iemands vermogen om noodzakelijke informatie over zijn of haar ziekte en behandeling tot zich te nemen, op het nemen van behandelbeslissingen, op therapietrouw en op het omgaan met pijnlijke verliezen en verstoringen in het dagelijkse leven. Er is daarom behoefte aan interventies die helpen om ‘the coginitive capacity to direct attention’ (CDA) te behouden of te herstellen tijdens intensieve fases van een ziekteproces. De resultaten van de interventiestudie in Michigan pleiten voor het bewust inzetten van natuur als therapeutische interventie.

Natuur is een onophoudelijke bron van fascinatie
Om te herstellen van aandachtsmoeheid en mentale energie op te doen is het verstandig activiteiten / bezigheden te kiezen die:

  • gemakkelijk je interesse wekken;
  • een verandering zijn van je dagelijkse routine of bezigheden;
  • niet saai zijn;
  • plezierig of in ieder geval aangenaam zijn (Cimprich & Ronis, 2003).

Natuurlijke omgevingen zijn een onophoudelijke bron van fascinatie. Stimuli zoals bloemen, paddenstoelen, vlinders of een blad dat waait in de wind trekken automatisch de aandacht zonder dat het moeite kost. Ze geven niet alleen een prettig en rustgevend gevoel. Een bezoek aan de natuur of zelfs al alleen het kijken naar de natuur vanuit het raam of op een scherm heeft ook meetbare positieve effecten op de concentratie en het fysiologisch functioneren (Van den Berg, factsheet IVN 2013).

Bron: het Groene Medicijn